وقف در قرآن مجید
هر گاه در وقت تلاوت قرآن كریم، در آخر و یا وسط آیه صوت قطع شود، طورى كه کلمه ای را از كلمه ای دیگر جدا سازد، « وقف » صورت مى گیرد و عمل معكوس آن را « وصل » می گویند.
نکته: البته نباید تفاوت قطع صوت بدون نفس گیری « سَکت » را با قطع صوت همراه با تجدید نفس « وقف » نادیده گرفت.
وقف هاى قرآن مجید ( 4 ) نوع است:
وقف در قرآن مجید
هر گاه در وقت تلاوت قرآن كریم، در آخر و یا وسط آیه صوت قطع شود، طورى كه کلمه ای را از كلمه ای دیگر جدا سازد، « وقف » صورت مى گیرد و عمل معكوس آن را « وصل » می گویند.
نکته: البته نباید تفاوت قطع صوت بدون نفس گیری « سَکت » را با قطع صوت همراه با تجدید نفس « وقف » نادیده گرفت.
وقف هاى قرآن مجید ( 4 ) نوع است:
1. تام 2. کافی 3. حسن 4. قبیح
وقف تام :آنست كه میان عبارت ماقبل و ما بعد هیچ مناسبت لفظى و معنوى وجود ندارد، در واقع عبارت دوم موضوعی جدید را بیان می کند.
برای مثال: وقف در كلمه « المفلحون » (آیه5 سوره بقره ) زیرا در این کلمه اوصاف مؤمنان ختم گردیده ودر آیه بعدى« ان الذین کفروا » اوصاف كافران آغاز مى گردد.
وقف كافى:آنست كه میان عبارت ما قبل و ما بعد آن ارتباط لفظى وجود ندارد ولی در معنای عام و موضوع با یکدیگر مرتبطند.
مانند: « ذلك الكتابُ لا ریب فیه » زیرا عبارت لارَیبَ فِیه با عبارت ما بعدش« هُدًى لِلمُتَّقین » تعلق لفظى نداشته اما در معنا با یكدیگر ارتباط دارند.
وقف حسن: آنست که میان عبارت ماقبل و مابعد آن ارتباط موضوعی وجود دارد، جمله اول نیز به تنهایی مفید است ولی جمله دوم به نفس خود مفید نیست و برای کامل شدنِ معنی به جمله اول احتیاج دارد.
مثال: در سوره فاتحه، وقف در ((الحمدلله)) حسن است، چون جمله مفیدی را تشکیل می دهد ولی ابتدا به ((رَبِّ)) صحیح نیست، زیرا کلمه((رَبِّ)) صفت((الله)) است و موصوف و صفت باید در کنار هم بیاید.
وقف قبیح : وقفی است که بین ماقبل و مابعد آن ارتباط شدیدی وجود دارد، به طوری که اگر وقف کنیم معنى فاسد می گردد.
مانند وقف در: ((یاایُّهاالَّذینَ ءَامَنُوا لا تَقرَبُوا الصَّلوة *... ))
((اِنّ الله لایَستَحی *... ))
نکته: ابتدای قبیح نیز وجود دارد،
مانند: (( ...یَدُاللهِ مَغلُولَةٌ ))
(( ...اِنَّ اللهَ ثَالِثُ ثَلاثَةٍ ))
(( ...عُزَیرٌ ابنُ اللهِ ))
علامات وقف
دانستن علامات وقف و رعایت نمودن آنها براى قارى قرآن مجید ضرورى بوده و باید مطابق به آنها وقف صورت گیرد که به قرار ذیل است:
م )) علامت وقف لازم است، اگر وصل شود فساد معنی را به همراه دارد .
ط )) علامت وقف مطلق است، بهتر این است كه در اینجا وقف نموده و از مابعد آن ابتدا كرده شود .
ج )) علامت وقف جائز است، وقف و وصل هر دو جائز است.
ص )) علامت وقف مُرَخَّص است، باید وصل شود و این وقف فقط برای تجدید نفس در هنگام تلاوت آیات طولانی است.
لا )) علامت عدم وقف است ، یعنى قارى نباید دراینجا وقف كند .
قف )) علامت توقف است، به معنای ایستاده شو .
سَكته یا س )) علامت قطع صوت بدون تجدید نفس به اندازه دو حرکت است. در قرآن کریم در این آیات سکته وارد است:
وَلَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا (سکته) قَیِّمًا (18:1)
مِنْ مَرْقَدِنَا (سکته) هَذَا مَا وَعَدَ (36:52)
وَقِیلَ مَنْ (سکته) رَاقٍ (75:27)
كَلَّا بَلْ (سکته) رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ (83:14)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ (سکته) هَلَكَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ (68:28)
وقفه )) در نزد اکثر دانشمندان علامت سكته دراز است كه نسبت به سكته بیشتر مكث می شود.
صلى )) علامت وصل اُولى است، یعنى وصل نمودن افضل و بهتر است.
قلی )) علامت وقف اُولی است، یعنی وقف کردن افضل و بهتر است.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
آمار
وب سایت:
